Όσα δεν γνωρίζεις για τον εαυτό σου

Ας υποθέσουμε ότι είσαι ένας χαρταετός. Για να ανέβεις όσο πιο ψηλά μπορείς, χρειάζεσαι αέρα στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που είσαι ώστε να σου δώσει φορά. Αν ακολουθήσεις την ένταση του αέρα, χωρίς να αντισταθείς, τότε ο αέρας θα σε πάρει με το μέρος του και δεν θα καταφέρεις να ισορροπήσεις στον ουρανό, με αποτέλεσμα να πέσεις στο έδαφος, δηλαδή εκεί απ’ όπου ξεκίνησες.

Ένας χαρταετός για να ισορροπήσει, χρειάζεται, εκτός από την αντίθετη φόρα του ανέμου, και τους δικούς του πόρους. Δηλαδή, το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένος, τη συμμετρία που έχει, το σκοινί που τον κρατάει και το πώς αυτό δένεται στις άκρες του, τα χρώματα από τα οποία είναι διακοσμημένος. Αν η φόρα του ανέμου, είναι η γνώμη των άλλων, και αφεθεί μόνο σε αυτήν, τότε το υλικό από το οποίο κατασκευάστηκε, ουδεμία σχέση έχει.

Πολλοί άνθρωποι, για τη δική τους ζωή, ακολουθούν μόνο τις απόψεις των άλλων, αγνοώντας τις δικές τους, με αποτέλεσμα να αισθάνονται μπερδεμένοι, να διακατέχονται από το αίσθημα της αμφιθυμίας και της αναποφασιστικότητας, να ξεκινούν πάντα από την αρχή και είτε να μην ολοκληρώνουν αυτό που ξεκινούν, είτε να μην αισθάνονται ευχαρίστηση από την ολοκλήρωσή του. Αν η ανάγκη σου, για παράδειγμα, είναι να γίνεις μουσικός, πώς φαντάζεσαι ότι θα ισορροπήσεις σε ένα κλάδο μαθηματικών που είναι το «θέλω» των άλλων;

Είναι σημαντικό να ακούς τους δικούς σου ανθρώπους για να επανακαθορίζεις τη δική σου πορεία, όχι για να μπαίνεις σε έναν φαύλο κύκλο ανολοκλήρωτων ονείρων. Εσύ είσαι ο ιδανικός που θα δώσει τις απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτεις όπως να σπουδάσεις ή όχι και τι, να εργαστείς ή όχι και πού, να παντρευτείς, να κάνεις παιδιά ή να γίνεις καριερίστας. Επειδή μάντεψε ﮲ είσαι ο μόνος που ξέρει τι χρειάζεσαι.

Ξέρεις ποιος είσαι. Ξέρεις και τις ικανότητες εκείνες που έχεις. Τις δημόσιες που βλέπουν πολλοί και τις κρυμμένες που λίγοι, αναγνωρίζουν. Αλλά, εσύ, ξέρεις πως τις έχεις.

Άκου τώρα να δεις!

Υπάρχει μια ωραία, πολύ ωραία κατηγορία ικανοτήτων, που έχει ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά και αγνοεί τόσο ο ίδιος για τον εαυτό του όσο και οι άλλοι γύρω του, όσο καλά κι αν τον γνωρίζουν. Είναι εκείνες οι στιγμές που ο άνθρωπος εκπλήσσει, τον εαυτό του, θετικά. «Ήταν λες και δεν ήμουν εγώ», «Με ξεπέρασα», «Δεν το περίμενα σε μια στιγμή να κάνω αυτό που φοβόμουν», «Ρε φίλε, τα πήγα γ**@τα», «Ήμουν, αυτό που θέλω να γίνω». Οι στιγμές που σοκάρεται ο εαυτός για το πώς διαχειρίστηκε μια κατάσταση ή από το τι πρόβαλε προς τα έξω και αισθανόταν πως.. ήταν άλλος. Ένας άλλος με απίστευτη αυτοπεποίθηση, που δεν σκεφτόταν τα εμπόδια και δεν είχε δισταγμούς. Που έφερε εις πέρας ανέφικτα πράγματα, που μεγαλούργησε, που ήξερε τι ήθελε, που δεν πολυσκεφτόταν αλλά έκανε.

Φυσικά και δεν ήταν άλλος!

Ο ίδιος ήταν. Απλώς εξέπληξε τον εαυτό του. Κι αν το έκανε μία φορά, σημαίνει πως μπορεί και να το ξανακάνει και σκέψου, πόσες άλλες, μπορεί να το ξανακάνει. Αυτές τις στιγμές τις ονομάζω, θαύματα.

Ξέρω, υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που έχουν μάθει να κάνουν τη ματαιοδοξία ή την απαισιοδοξία τους, τρόπο ζωής. Μπορεί να είναι φίλοι, γονείς, σύντροφοι, συνάδελφοι, άνθρωποι που καθημερινά συναναστρέφεσαι μαζί τους. Αν δεν έχεις τώρα, σίγουρα κάποιον είχες στη ζωή σου με αυτό τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς. Μπορεί να είσαι κι εσύ ο ίδιος. Όλα μαύρα, απαίσια, απροσάρμοστα, μάταια, άτυχα, στραβά, ανάποδα.

Και δεν μπορείς από το να μην επηρεάζεσαι! Είτε είναι δικό σου άτομο, είτε ο δειλός εαυτός σου, κάθε ιδέα σου, πέφτει στο κενό, μοιάζει ανέφικτη. Ένα όνειρό σου να επικοινωνήσεις, θα σου βρουν ή θα βρεις πεντακόσιους ογδόντα πέντε λόγους να μην υλοποιηθεί, έναν στόχο να θέσεις, θα σου πουν ένα σωρό αιτίες που δείχνουν ότι δεν είναι ρεαλιστικός κ.ο.κ.

Αυτούς τους ανθρώπους ή τον δειλό εαυτό σου, να τους κρατάς τόσο κοντά όσο να τους επηρεάζεις και τόσο μακριά όσο να μην επηρεάζεσαι. Να σου θυμίζουν τη δική σου αφετηρία. Και να σου θυμίζουν, κυρίως, τι δεν θέλεις να γίνεις. Να σου υπενθυμίζουν καθημερινά ότι είσαι ευτυχισμένος, πλήρης και φιλόδοξος. Να σου θυμίζουν πόσο ψεύτες είναι, γιατί διαψεύδονται από εκείνες τις στιγμές που σε εξέπληξες. Κι αν τους αγαπάς, να θες να τους κάνεις κι αυτούς ευτυχισμένους, πλήρεις και φιλόδοξους. Όχι να τους αλλάξεις, θα ήταν πλάνη να το πιστεύεις. Να θες, όμως, να τους παραδειγματίσεις. Να πιστεύεις στη δύναμη της αλλαγής. Αλλά να ξέρεις ότι μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν υπάρχει μια προϋπόθεση, να θέλει ο άλλος να αλλάξει. Κι αν δεν θέλει, κι αν συνεχίζει να σε επηρεάζει, τότε ό,τι κι αν επιλέξεις θα είναι σωστό.

Να θυμάσαι τον χαρταετό. Και ότι αυτός, όπως κι εσύ, χρειάζεσαι την αντίθετη φόρα του ανέμου, αλλά μόνο όταν λαμβάνεις υπόψιν τους δικούς σου πόρους, κι όσα δεν γνωρίζεις για τον εαυτό σου, που τελικά θα τα μάθεις, σε κάτι υποτιθέμενα ανυπέρβλητες δυσκολίες.

Κι εκεί θα ξανασυστηθείτε με περηφάνια.