Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ευτυχία που κοστίζει πιο πολύ απ’ όσο αντέχεις, δεν είναι ευτυχία.


Οι άνθρωποι έχουν μάθει να κυνηγάνε κάτι. Συνεχώς και αδιάκοπα. Σαν να βρίσκονται, κοιτάνε και ζουν μέσα από κιάλια για το πού ιδανικά θέλουν να φτάσουν όντας αφελείς αγνώμονες για την ομορφιά μέσα στην οποία βρίσκονται.

Στόχος αυτού του κυνηγητού;

Να αισθανθούν καλύτερα από πριν, να πετύχουν, να διαπρέψουν, να τους αναγνωρίσουν, να τους αγαπήσουν, να καλύψουν ανάγκες, να χορτάσουν όνειρα, να νιώσουν σημαντικότεροι, να ευτυχίσουν. Μια τροχάδην για τις σπουδές, μια τρέξιμο για την ιδανική δουλειά, μια για τη θέση που τη νομίζουν καλύτερη από την προηγούμενη, μια βάδην για το αψεγάδιαστο σώμα, μια για τους κατάλληλους ανθρώπους, μια τρεχαντήρι για το άλλο τους μισό, μια για την οικογένεια που θα πρέπει να στήσουν.

Χορταίνουν τελικά; Ποτέ!

Κουράζονται; Πάντα!

Η ευτυχία της οποίας, το κυνήγι, κοστίζει πιο πολύ απ’ όσο αντέχεις δεν είναι ευτυχία. Είναι μαζοχισμός. Κι αν τραβάνε κι άλλοι το λούκι το δικό σου, είναι σαδο-μαζοχισμός. Επειδή τα θέλω σου θα παραμείνουν χαμένες Ατλαντίδες και τα όνειρα σου Ιθάκες, που δεν φτάνεις ποτέ.

Με παρεξήγησες! Όχι γιατί δεν τα καταφέρνεις, αλλά επειδή και να τα καταφέρεις, δεν θα χορτάσεις. Χάνεις στη διαδρομή τα πιο ωραία μαθήματα που σε «ταΐζουν» οι εμπειρίες σου. Όλες εκείνες τις φορές που η ζωή σε διάψευσε. Τις φορές που σκέφτηκες «η ζωή είναι σκατά», και αντίκρυσες την πιο όμορφη εκδοχή της. Όπως όταν είπες «η ζωή είναι μικρή» και την είδες μεγάλο θεριό να σε καταπίνει. Τη στιγμή που είπες «δεν αντέχω άλλο», και ήρθε το άλλο, για να δεις πως αντέχεις κι αυτό. Το λεπτό που σκέφτηκες «ως εδώ ήταν», και είδες πως πέρασες άλλες χίλιες δυο στάσεις μέχρι τον τελικό προορισμό σου.

Κι όταν τελικά τα είδες όλα να μπαίνουν σε τάξη και έγειρες το κεφάλι στην πολυθρόνα της ανακούφισης, ένα τράνταγμα τα έκανε όλα κομματάκια, θρυψαλάκια. Ίσως ήταν η επιλογή σου που παραπάτησε, ίσως μια συγκυρία που «έτυχε».

Σε άκουσα να λες «δεν θέλω να πάθω για να μάθω», μα ξέρεις πως έχεις προλάβει το επόμενο κακό, επειδή έμαθες. Παρκάρεις στην άκρη και ξαποσταίνεις από τις φουρτούνες σου για να προχωρήσεις πάλι. Τελικά πιάνει βροχή, και χωρίς ομπρέλα μαθαίνεις να χρησιμοποιείς τη σακούλα για αδιάβροχο. Αλήθεια, πώς θα μάθαινες διαφορετικά;

Δεν έχεις εσύ την ευθύνη να σε νοιαστούν, να σε αναγνωρίσουν, να σε στηρίξουν οι άλλοι. Ευθύνη τους είναι. Αλλά, να σε ευτυχίσεις, την έχεις μόνο εσύ.

Σταμάτα λίγο. Κοίτα γύρω σου! Ώσπου έφτασες; Πόσους προσπέρασες; Ποιος έγινες; Ποιοι σε συντροφεύουν ακόμα; Ποιες αξίες απέκτησες; Και ποιες δεξιότητες; Τι παρατηρείς δίπλα σου που δεν προλάβαινες να δεις όταν έτρεχες; Τι πόρους αξιοποίησες; Πώς τους αξιοποίησες; Τι έγινες; Τι, άνθρωπος, έγινες; Αισθάνθηκες ποτέ καθόλου ευτυχία γι’ αυτά; Ευγνωμοσύνη;

Και πώς περιμένεις, ρε άνθρωπε, η ευτυχία να έρθει; Αφού την έχεις ήδη και δεν την τιμάς και τούμπαλιν!

 

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ghosting: Φαινόμενο της εποχής ή χαρακτηριστικό της προσωπικότητας;

Το ghosting αναφέρεται ως το φαινόμενο που κάποιος διακόπτει απότομα, και χωρίς εξηγήσεις, οποιαδήποτε μορφή επικοινωνίας σε μια σχέση ερωτική, φιλική, οικογενειακή ή επαγγελματική. Οι έρευνες δείχνουν ότι, ανεξάρτητα από τη διάρκεια της σχέσης, μακροχρόνια ή σύντομη, τουλάχιστον το 25% των ανθρώπων θα βιώσει μια εμπειρία ghosting στη ζωή του, είτε ως το άτομο «φάντασμα», είτε ως το «στοιχειωμένο» άτομο. Η έννοια του ghosting, περιγράφεται στη γνωστή φράση «την έκανε Λάκης», έφυγε, δηλαδή, γρήγορα από μια δύσκολη, για τον ίδιο, κατάσταση. Σταματά την επικοινωνία, δεν απαντά σε μηνύματα, αποφεύγει τις κλήσεις, μπλοκάρει ή διαγράφει την αλληλεπίδραση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εξαφανίζεται, ενώ υπάρχουν προφανείς αποδείξεις ότι δεν του έχει συμβεί οτιδήποτε σοβαρό ή ότι δεν μετακόμισε στο Τιμπουκτού επειδή η θεία του ασθενεί. Ή ότι τέλος πάντων, δεν τον λένε Λάκη. Οι συνέπειες του ghosting, είναι αρνητικές τόσο για το άτομο που φεύγει, δεδομένου του ότι δεν του δίνεται η ευκαιρία να

Θετικός άνθρωπος

«Είμαι θετική». «Αγάπη μου, εσύ πάντα είσαι θετική», άκουσα στην άλλη άκρη του ακουστικού από έναν δικό μου άνθρωπο που, όσα βιβλία προσωπικής ανάπτυξης κι αν διαβάσω, δεν θα φτάσω το mentality του. Ήταν η απάντηση που έλαβα όταν ανέφερα ότι είμαι θετική στο rapid τεστ. Τι κάνει κάποιον να σου απαντά με τέτοια αισιοδοξία σε ένα γενικό περιβάλλον τοξικότητας, συμφέροντος, αρνητικότητας και ματαιοδοξίας; Τι κάνει κάποιον να έχει μονίμως μια υγιή οπτική σε ό,τι συμβαίνει κι εναλλακτικές λύσεις σε κάθε περίπτωση; Πόσο ζεν πρέπει να ‘σαι στην τελική; Γενικά, με λες θετικό άνθρωπο –αν δεν είμαι σε κρίση κυκλοθυμίας όπως τώρα. Δέκα ημέρες περιορισμό λοιπόν, και αντισώματα για κάτι μήνες –τρεις ή έξι δεν θυμάμαι αλλά ολίγον με ενδιαφέρει αυτό .  Το θέμα είναι ότι ο υιός ενέπεσε σε μια περίοδο ξεσκαρταρίσματος στη ζωή μου, που θα ζητούσα, αν γινόταν, να μου άφηνε και αντισώματα για κάποιες κατηγορίες ανθρώπων. Για τον Δέλτα τοξικό, τον Όμικρον αρνητικό, τον Ωμέγα ματαιόδοξο. Γαμάτο safe

Οι άνθρωποι που συναντάς στις διακοπές

  Εκείνοι που ακόμα κι αν δεν ξανασυναντήσεις ποτέ, έχουν ήδη προσθέσει με τη συμπεριφορά τους ένα όμορφα θετικό κομμάτι στις αναμνήσεις των διακοπών σου. Μπορεί να είναι η κοπέλα στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου, ο σερβιτόρος στην ταβέρνα που επισκέφθηκες, η πωλήτρια σε ένα κατάστημα, ο πλανώδιος με τα μπαλόνια, ο τύπος στο περίπτερο που πήρες καπνό ή ο ψαράς με το καλημέρα και το πλατύ χαμόγελο. Σε μια πρόσφατη συζήτηση που είχα, όταν ρώτησα το συνομιλητή πώς πέρασε στις διακοπές απάντησε «Τέλεια! Το προσωπικό εκεί ήταν πολύ φιλικό και φιλόξενο. Με εξέπληξαν. Ήταν πολύ καλοί και με τον γιο μου» . Δεν μου ανέφερε πώς του φάνηκε η χώρα, ποιους αρχαιολογικούς λόγους επισκέφτηκαν, σε ποια μουσεία πήγαν ή τι δραστηριότητες έκαναν εκεί. Μόνο το συναίσθημα που ένιωσε από τους ανθρώπους του καταλύματος. Κανένας από αυτούς τους ανθρώπους του καταλύματος δεν ξέρει πραγματικά πόσο τον επηρέασε. Όμως, το έκανε. Όχι με κόπο ή με σκοπό, απλώς το έκανε με μια απλή χειρονομία, με ένα βλέμμα που δήλωνε