Θυμήθηκα τη φράση του στο τελευταίο έτος σπουδών: «Μείνε εδώ. Θα έχεις δικό σου τμήμα να διδάσκεις κι εμένα που πιστεύω σε σένα».
..Μέχρι σήμερα δεν ξέρω γιατί δεν έμεινα. Μάλλον
έφυγα με την υπόσχεση στον εαυτό μου να ξαναγυρίσω. Με ξεγέλασα. Και δεν
γύρισα.
..Θυμάμαι όμως καλά να με γεμίζει τόση πολλή
ευτυχία όταν πατούσα τα πόδια μου σε κείνη τη σχολή, που ούτε εκείνος μπορούσε
να φανταστεί τι αισθανόμουν. Το ούι μου. Το δασκαλούι μου. Από πάντα και για
πάντα.
Το μοναδικό πράγμα που ονειρεύτηκα ποτέ και που όλοι έμπαιναν τοίχος να εμποδίσουν, εκείνος ήταν που άνοιξε ορίζοντες ολάκερους και έριξε τοίχους, και γεφύρωσε γκρεμούς και άνθισε τα λουλούδια, για να μου διδάξει. Ο χορός αλλά όχι γενικά, αλλά ειδικά, ο χορός από το μέσα μου.
Δεν ξέρω
αν το έμαθε και ποτέ. Δεν ξέρω αν έμαθε ποτέ το ούι μου, το πόσο σήμαινε για
μένα, αυτό που για εκείνον, ήταν αυτονόητο, να διδάξει.
Δεν θα μάθει ποτέ. Μα εγώ ξέρω. Ξέρω πόσο συναίσθημα μου γέμιζε η επίτευξη μιας φιγούρας, η μία περισσότερη στροφή μετά από τόσες πρόβες, το «μπράβο» του μετά τα λιωμένα πόδια και τα ματωμένα δάκτυλα, η αγκαλιά του μετά το διάβασμα που έριχνα για τις εξετάσεις του επαγγελματικού και τις απογοητεύσεις, όταν λυγούσα μετά τις προσπάθειες.
Γεμάτη ένιωθα. Γεμάτη από μουσική, αγάπη,
αποδοχή, αναγνώριση και χορό. Τι άλλο να θέλει ο άνθρωπος; Πόσες περισσότερες ανάγκες
μου να κάλυπτε; Σαν να μου φύτρωνε φτερά στις πλάτες και μου τοποθετούσε
αγγέλους στα πόδια. Μηχανικά και μαγικά δημιουργούσα θαύματα στο παρκέ. Και στον αέρα πολλές φορές.
..Ακόμα με πληγώνει. Όλα για όσα μετάνιωσα
είναι μέσα και αυτό. Και δεν είναι πάνω από τρία. Σε όσα δεν μετάνιωσα είναι
που πάτησα το πόδι μου σε κείνη τη σχολή:
..«Γιατί δεν δοκιμάζετε το πρώτο μάθημα λάτιν;»
«Τι είναι αυτό; Εγώ είμαι του μοντέρνου!»
«Μα το πρώτο είναι δωρεάν για τους φοιτητές»
«Εντάξει, λοιπόν, την Πέμπτη αλλά παρακαλώ να
με γράψετε στον μοντέρνο».
Δεν ξεκίνησα ποτέ στον μοντέρνο. Κουραφέξαλα και μηδέν θα ήταν.
Γιατί ο Βαγγέλης είχε μια φλόγα που
δεν έσβηνε με τίποτα. Και την άναψε και σε μένα. Κι ύστερα η ίδια φλόγα με πυρπόλησε.
Αφιερωμένο στο ουι της καρδιάς μου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου