Τσιαρς, μπας και ξεχάσουμε το ξεπάγιασμα μέσα μας

Στο παλιό λιμάνι την ώρα που τέμνονται θάλασσα και ουρανός. Αγνοώντας το χρυσοπορτοκαλί στο βάθος, οι άνθρωποι ξεβράζουν τα της εβδομάδας στις καφετέριες, κι ας πίνουν μπίρα pint μεγάλο, αντί καφέ.

Την ίδια ώρα που μακαρίζουν όλους τους άλλους, για όσα είχαν, έχουν και θα συνεχίσουν να έχουν, με αυτομομφή, επιλέγουν να μηρυκάζουν τα του οίκου τους. Μετανιώνουν για τον τρόπο που διαχειρίστηκαν κάποιον, κράζουν για την ευθύνη του άλλου και αναρωτιούνται ποιο είναι το νόημα για όσα πράττουν. Κάνουν κι ένα τσιαρς, μπας και ξεχάσουν το ξεπάγιασμα μέσα τους.

Είναι αυτές οι φορές που επιβεβαιώνω πόσο «άρρωστοι» μπορούμε να γίνουμε, κολλημένοι σε κάτι χθεσινά και ατέλειωτα παραμύθια, που πασχίζουμε να τελειώσουμε πάση θυσία με χαππη εντ. Προβλέπουμε για τη ζωή του άλλου τι θα γίνει, πώς θα γίνει, πότε θα γίνει και κυρίως συμβουλεύουμε τι πρέπει να κάνει, μα και η δική μας ζωή είναι, ένα μπουρδέλο και μισό.

Ο καλύτερος ανταγωνιστής που αξίζει να έχει ο άνθρωπος είναι ο εαυτός του μέχρι χθες. Ένα βήμα να κάνει περισσότερο από αυτόν, θριάμβευσε. Υπάρχει ένας μοναδικός λόγος που χρησιμεύουν τα χθεσινά. Για να πατήσεις πάνω τους, να τα τσαλαπατήσεις, και να ανέβεις ψηλότερα. Κανένας άλλος.

Εν τω μεταξύ ο ήλιος έδυσε αλλά αυτοί δεν λένε να ξεκολλήσουν από τα χθεσινά. Θα καθόμουν άνετα σε ένα τραπέζι που δεν με ξέρουν, φτάνει να μιλούσαν για τα αύριο και τα τώρα. Που θα κοιτούν συχνότερα τη θάλασσα ενώ μιλάνε και θα μύριζουν την αλμύρα, εκτός από το σουβλάκι που 'χουν για τσίμπημα.

Σήμερα, είδα κυκλάμινα στον κήπο μου. Μάλλον προχθές όταν έσκασαν μύτη δεν τα πρόσεξα. Α! Και μια πεταλούδα. Ρε φίλε, πεταλούδα! Πόσο καιρό έχω να δω πεταλούδα. Βασικά, πόσο καιρό έχω να της δώσω σημασία.

Σαν κι εσάς είμαι, μη νομίζετε.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ghosting: Φαινόμενο της εποχής ή χαρακτηριστικό της προσωπικότητας;

Το ghosting αναφέρεται ως το φαινόμενο που κάποιος διακόπτει απότομα, και χωρίς εξηγήσεις, οποιαδήποτε μορφή επικοινωνίας σε μια σχέση ερωτική, φιλική, οικογενειακή ή επαγγελματική. Οι έρευνες δείχνουν ότι, ανεξάρτητα από τη διάρκεια της σχέσης, μακροχρόνια ή σύντομη, τουλάχιστον το 25% των ανθρώπων θα βιώσει μια εμπειρία ghosting στη ζωή του, είτε ως το άτομο «φάντασμα», είτε ως το «στοιχειωμένο» άτομο. Η έννοια του ghosting, περιγράφεται στη γνωστή φράση «την έκανε Λάκης», έφυγε, δηλαδή, γρήγορα από μια δύσκολη, για τον ίδιο, κατάσταση. Σταματά την επικοινωνία, δεν απαντά σε μηνύματα, αποφεύγει τις κλήσεις, μπλοκάρει ή διαγράφει την αλληλεπίδραση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εξαφανίζεται, ενώ υπάρχουν προφανείς αποδείξεις ότι δεν του έχει συμβεί οτιδήποτε σοβαρό ή ότι δεν μετακόμισε στο Τιμπουκτού επειδή η θεία του ασθενεί. Ή ότι τέλος πάντων, δεν τον λένε Λάκη. Οι συνέπειες του ghosting, είναι αρνητικές τόσο για το άτομο που φεύγει, δεδομένου του ότι δεν του δίνεται η ευκαιρία να

Διαβάστε περισσότερα

Θετικός άνθρωπος

«Είμαι θετική». «Αγάπη μου, εσύ πάντα είσαι θετική», άκουσα στην άλλη άκρη του ακουστικού από έναν δικό μου άνθρωπο που, όσα βιβλία προσωπικής ανάπτυξης κι αν διαβάσω, δεν θα φτάσω το mentality του. Ήταν η απάντηση που έλαβα όταν ανέφερα ότι είμαι θετική στο rapid τεστ. Τι κάνει κάποιον να σου απαντά με τέτοια αισιοδοξία σε ένα γενικό περιβάλλον τοξικότητας, συμφέροντος, αρνητικότητας και ματαιοδοξίας; Τι κάνει κάποιον να έχει μονίμως μια υγιή οπτική σε ό,τι συμβαίνει κι εναλλακτικές λύσεις σε κάθε περίπτωση; Πόσο ζεν πρέπει να ‘σαι στην τελική; Γενικά, με λες θετικό άνθρωπο –αν δεν είμαι σε κρίση κυκλοθυμίας όπως τώρα. Δέκα ημέρες περιορισμό λοιπόν, και αντισώματα για κάτι μήνες –τρεις ή έξι δεν θυμάμαι αλλά ολίγον με ενδιαφέρει αυτό . Το θέμα είναι ότι ο υιός ενέπεσε σε μια περίοδο ξεσκαρταρίσματος στη ζωή μου, που θα ζητούσα, αν γινόταν, να μου άφηνε και αντισώματα για κάποιες κατηγορίες ανθρώπων. Για τον Δέλτα τοξικό, τον Όμικρον αρνητικό, τον Ωμέγα ματαιόδοξο. Γαμάτο safe

Διαβάστε περισσότερα

Οι άνθρωποι που συναντάς στις διακοπές

Εκείνοι που ακόμα κι αν δεν ξανασυναντήσεις ποτέ, έχουν ήδη προσθέσει με τη συμπεριφορά τους ένα όμορφα θετικό κομμάτι στις αναμνήσεις των διακοπών σου. Μπορεί να είναι η κοπέλα στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου, ο σερβιτόρος στην ταβέρνα που επισκέφθηκες, η πωλήτρια σε ένα κατάστημα, ο πλανώδιος με τα μπαλόνια, ο τύπος στο περίπτερο που πήρες καπνό ή ο ψαράς με το καλημέρα και το πλατύ χαμόγελο. Σε μια πρόσφατη συζήτηση που είχα, όταν ρώτησα το συνομιλητή πώς πέρασε στις διακοπές απάντησε «Τέλεια! Το προσωπικό εκεί ήταν πολύ φιλικό και φιλόξενο. Με εξέπληξαν. Ήταν πολύ καλοί και με τον γιο μου» . Δεν μου ανέφερε πώς του φάνηκε η χώρα, ποιους αρχαιολογικούς λόγους επισκέφτηκαν, σε ποια μουσεία πήγαν ή τι δραστηριότητες έκαναν εκεί. Μόνο το συναίσθημα που ένιωσε από τους ανθρώπους του καταλύματος. Κανένας από αυτούς τους ανθρώπους του καταλύματος δεν ξέρει πραγματικά πόσο τον επηρέασε. Όμως, το έκανε. Όχι με κόπο ή με σκοπό, απλώς το έκανε με μια απλή χειρονομία, με ένα βλέμμα που δήλωνε

Διαβάστε περισσότερα

ΣΤΟ ΝΤΙΒΑΝΙ

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου